Dansen op je eigen ritme

Carine vertelt hoe ze na een lange zoektocht innerlijke rust vond in het vrije gevoelsdansen.

Zo lang ik me kan herinneren, werd mijn leven beheerst door spanning en stress. Ik heb heel veel ondernomen om dit te doorbreken, om wat meer tot mezelf te komen, maar niets leek te werken. Of toch maar voor even. Dat veranderde in 2009, toen ik het vrije dansen ontdekte. Dat heeft me wel geholpen en doe ik tot op de dag van vandaag met veel plezier.

Een moeilijke start

Tot mijn acht jaar groeide ik op bij mijn ouders, maar van die periode kan ik me weinig herinneren. Mijn mama was psychisch kwetsbaar en vanwege een conflictsituatie werd ik vanaf mijn acht jaar door een tante opgevoed. Maar ook zij kon me allesbehalve geven wat ik nodig had. Van mijn 10 tot mijn 17 jaar zat ik op internaat in een instelling. Om de twee weken ging ik een weekend naar mijn ouders. Op mijn 17de was ik dan zogezegd volwassen, maar eigenlijk was ik totaal niet klaar om op eigen benen te staan. Ik had geen zelfvertrouwen, geen communicatievaardigheden, geen weerbaarheid en stond niet in contact met mijn eigen gevoelens.

Aan de buitenkant verliep mijn leven min of meer volgens het ‘normale’ parcours: studeren, gaan werken, een relatie beginnen, trouwen, kinderen. Maar vanbinnen werd ik helemaal beheerst door de zoektocht naar ontspanning en het plaatsen van mijn ervaringen als kind. Ik ging naar een psycholoog, maar praten als je niets voelt, helpt niet. Gesprekken voeren in groep, vaak over hetzelfde, gaf nog meer spanningen. Ik kreeg fysieke pijnen doordat ik mezelf niet kon uitdrukken tegenover anderen en veranderingen niet kon plaatsen. Daardoor raakte ik nog meer in een isolement. Het was moeilijk voor mij, maar ook voor de anderen die me niet begrepen.

Er is weinig wat ik niet geprobeerd heb. Ik deed fitness, yoga, zwemmen, bio-energetica, massage, sauna. Ik nam ook medicatie voor mijn fysieke klachten en probeerde een aantal vernieuwende en alternatieve therapieën zoals haptonomie, kinesiologie en fasciatherapie. Achteraf bekeken heb ik misschien ook te veel gedaan.

Dansen in alle vrijheid

Ongeveer 10 jaar geleden ontdekte ik dan het vrije gevoelsdansen, ook wel bekend onder de naam 5Ritmes©. Ik merkte dat het op een veel dieper niveau werkte dan alles wat ik daarvoor al geprobeerd had. Het is geen klassieke vorm van dans zoals ballet of stijldansen, maar gaat meer om expressie van emoties, contact maken met jezelf. Je moet geen instructies of choreografie volgen, zoals bij yoga of fitness wel het geval is. Dat belette me dan telkens om me echt te ontspannen, ik kreeg er zelfs nog meer stress van. Door de impact van mijn verleden heb ik sowieso veel problemen met het opnemen van informatie, met gestructureerd denken en luisteren. De vrijheid in deze vorm van dansen, voorbij de taal, doet me echt in mezelf landen en tot rust komen.

Er is wel een zekere mate van sturing door de muziek waarop we dansen. Dat zijn meestal niet de gekende liedjes. We beginnen met eerder rustige muziek, dan volgen de wat actievere ritmes, om op het einde weer af te ronden met wat zachtere muziek. De begeleidster voelt ook altijd wel goed aan wat er ‘in de lucht hangt’ van emoties, en kan daar goed op inspelen of ruimte geven aan wat er loskomt.

We dansen meestal in een groepje van ongeveer 10 personen en komen om de drie weken samen. Deze momenten zijn heel belangrijk voor mij geworden. Ik kan het denken even loslaten en me helemaal uitleven. Ik ga elke week roeien en dat doe ik ook heel graag, maar toch kan ik me daarin niet ontspannen zoals in de dans.

Inspiratie voor lotgenoten?

Vandaag, op mijn 58ste, ben ik nog altijd bezig om de negativiteit verbonden met mijn verleden los te laten. Maar ik ben nu wel zover dat ik lotgenoten wil tonen dat het kan, dat er met emoties kan gewerkt worden. Je moet er wel de tijd voor maken, ervoor open staan en bereid zijn een lang proces aan te gaan. In mijn eigen zoektocht heb ik trouwens ook veel steun gehad aan het lotgenotencontact van Similes. Mijn huisarts heeft me indertijd doorverwezen.

Binnenkort ga ik met pensioen. Ik kijk er wel naar uit, heb helemaal geen probleem om me bezig te houden, ben zeer actief. Zeker nu mijn fysieke klachten zoveel verbeterd zijn. Ik werk ook wel graag, maar ik zal het niet missen, dat merk ik nu met de lockdown omwille van corona ook. Alle prikkels die wegvallen, dat is een verademing voor mij. Maar zodra de maatregelen versoepeld worden, ga ik wel weer dansen!